Kızımla minibüs durağında beklerken tanıdım Onu. Dürüst olmalıyım ki; yanına çekinmeden
oturup konuşabileceğim birisi değildi. Bakımsız, yorgun, hatta güven vermeyen bir hali vardı. Kızıma
gülümseyerek baktı, daha da tedirgin oldum.
-Merhaba kızım, okula gidiyor musun?
-Evet, gidiyorum.
-Okulunu seviyor musun?
-Evet, çok seviyorum.
-Peki başka ne yapmaktan hoşlanırsın?
- Piyano çalmayı da çok seviyorum.
-Hmmm… Amedeus Mozart, Ludwing Van Beethoven, Frederic Chopin gibi mi?
Nasıl yani???
Bu isimleri nereden biliyor?
Hatta, hayatlarından kısa kısa bilgiler bile verdi.
Utandım, yerin dibine girmek istedim.
Nasıl öyle düşünebildin Neslihan!
Gözlerinin içine bakarak dinledim O’nu sonra.
“Oku kızım” dedi.
“Çok oku, öğren, araştır. Kitap yüzü görmemiş, gezmemişlere inat oku kızım, cahillere kalmasın bu
dünya…”
Cahillere kalır mı bilmem ama ya önyargılarımız?

Okusak da, her şeyi bilsek de kurtulabilir miyiz önyargılarımızdan?
“Acaba böyle olabilir mi?” diye diğer ihtimalleri de süzgeçten geçirebilir miyiz? İmkânsız sanırım.
Fıtratımızda var sanki.
*Erkek uzun saçlı olmaz!
*Erkek küpe takmaz!
*Kız kısmı dövme yaptırmaz!
*İşinde başarılıysa kesin torpilli.
*Çocuğu yoksa kesin olmuyordur.
*Mini etek giyiyorsa kesin yollu!
*Çok gülüyorsa gamsız, gülmüyorsa suratsız.
*Atatürkçü ise solcu, zındık, alkolik!
*Namaz kılıyorsa, içki içmiyorsa AKP’Lİ.
*AKP’li değilse kesin CHP’Lİ.
*CHP’li değilse kesin AKP’li.
*”Selamünaleyküm” diye selam veriyorsa kesin yobaz.
*”Selam” diyorsa kesin ateist.
Yüzlercesini ekleyebiliriz değil mi? Peki neden? Hayat illa ki hepimizi değiştirir, öğretir, acıtır,
büyütür. Gidişata göre önyargılı olmak bazen normal sayılabilir. Normal olmayan¸çok keskin
konularda sabit fikirliyiz. Yukarıdaki maddeler gibi mesela.
Alışveriş merkezindesiniz, birden bir kadın çığlığı duydunuz. Ardından güvenlik görevlisinin
kadını zorla dışarı çıkartmaya çalıştığını gördünüz. “Bana dokunamazsın!” diyor kadın, kendini yere

atıyor. Kadının saçlar üç numara kesilmiş, kaşında piercing, üzerinde şort ve t-shirt. (Olay ve kişiler
gözünüzde net olarak canlansın diye bu bilgileri veriyorum)
Böyle bir durum karşısında ne düşünürdünüz? Evet? İhtimaller bir bir geçsin aklınızdan. Ben tüm
bunlara şahit oldum ve size yanımda olayı izleyen kadının tepkisini söylüyorum;
“Kim bilir ne yaptı deli?”
Bunu yüksek sesle söyleyen bir “KADIN”! Gözlerine baktım, sonra uzaklaştı.
Olayın aslı ne mi?
Sapığın birisi kadına fiziksel tacizde bulunuyor ve kaçıyor. Kadın yakalanması için bağırıyor ama
kimse bişey yapamıyor, güvenlik geliyor falan falan… Geriye kalan ise derdini anlatamamış bir “deli”.
“KİM BİLİR NE YAPMIŞ?”
VAY BE!!! YAZIKLAR OLSUN BİZE…
Sıradan bir gün düşünün;
Suratı asık kasiyer belki de az önce borçları için istediği banka kredisinin onaylanmadığını öğrendi.
Yolda yürürken sana omuz atıp geçen adam, işten çıkarılmış olabilir.
Sana durup dururken bağıran baban, belki de istediğin telefonu alamadığı için üzülüyordur.
Annesine bağıran, sürekli ağlayan çocuk arsız değildir de, yenidoğan kardeşini kıskanıyor olabilir.
Yanlış sipariş getiren garson, final sınavında istediği notu alamamış olabilir.
Kolunda koca bir dövme olan kız, belki de başarılı bir avukattır.
PKK’lı diyerek genellediğimiz kürt delikanlı, sokak hayvanları için barınak yaptırmıştır belki de.
Kimseyle konuşmayan, kimseye kapısını açmayan komşun, ya kaybettiği evladının yasını tutuyorsa?

Önyargı hep vardı ve asla son bulmayacak. Hatta savunma mekanizması haline geldi. İnsanlar,
sorunlarla baş edemediğinde “acaba” diye başlaması gereken cümleler, “zaten” diye başladı.

*Zaten başaramazdı.
*Zaten beceremezdi.
*Zaten evlenmezdi.
*Zaten mutlu değildi.
Zaten, zaten, zaten…
Eveeettt…
Ne yapabiliriz ki?
Hiçbir şey.
Kirlenmiş beyinlerin, kirli tepkilerini yıkayamayız.
Ama deneyebiliriz ;)
Dışarı çıkın ya da şu an etrafınızda kim varsa bakın onlara. Gördüğünüzden çok daha fazlası
ya da çok daha azı hepsi. Hatta önce aynada kendimize bi bakalım mı? Sen! Sen sadece aynada
gördüğünden mi ibaretsin? Sen! Kendine karşı da önyarglı mısın?
Haydi kolay gelsin…